Buruk Kalbim

BURUK KALBİM

      Günler biter göz uçlarımda, rüzgarın savurduğu yere doğru. Dalarsın yüreğime öyle hafif, öyle derin. Akşamın gölgesi düşer sulara, geceye hüzün ve gözyaşı. Kalbim yol alır yerle gök arası, çoraklanan mutluluğa doğru. Geçer birer birer aşılmaz denen kanyonları. 

FULİN       

Ayaz

AYAZ

     Yalnızlığa vurgunum. Günler sustu. Yazlar ayaz oldu. Sevdam sürgün. Sensizliği bağışladım. Aklım firari, aklım sende. Aşkın sürgün yolları bizi yakan. Aşkın kör halleri bizi gülümseten. Özledim diye başlayan yarım kalmış cümlelerimiz. Solgunum yorgunum.   

FULİN

Umudum Yok

      UMUDUM YOK

      Her gün üstüne basarak geçtiğim hayallerim... Bir şeylerin kayıp gitmesi, ellerimin arasından umutsuzca. Gözyaşlarım zorlanıyor artık. Gülüşlerim soluk soluğa. Sesimin bütün ahengine dokunarak ağlıyorum. Tutamıyorum kararttığım düşlerimi. Hayal gücümü yanıma alsam. Rüzgarı kendime estirebilir miyim. Güneşi kendime doğdurabilir miyim.  

FULİN

            

Yolculuğum Sanadır

 YOLCULUĞUM  SANADIR

      Sen miydin giden ve dönmeyen. Sesin ılık rüzgar gibi hala kulağımda. İçimdeki kalabalık sen olmadan boşluk. Pabuçlarım eski, şemsiyem kırık. Duygularımın zamanı sana ayarlı. Gecikmiş saatler gibi. Dünyanın neresinde, hangi zamanındasın. Ruhumun yelkenleri açıldı. Yolculuğum sanadır.

FULİN 

Yalnız Hayatlar

YALNIZ HAYATLAR

   Zamanın içinde, birileri yol alırken ben hep yolda kaldım. Kendimi ararken, geriye dönüp baktığımda, olmaktan korktuğum yerdeyim. Bir adım uzakta, bir adım yakında. 

  

 Zaman; hayatın içindeki yıllar değil, yılların içindeki hayatlarmış meğerse... Hayallerimiz küçülmüş, biz büyümüşüz. İnsanın birden fazla hayatı olurmuş. Birini bırakır diğerine başlarmış. Şimdi sokaklar tıka basa yalnız hayatlarla dolu. İnsanlar gibi mevsimlerde yalnız. 

 Her soluk alışverişimizde; az şikayetle, çok şükürle bir şeyleri başaramadık. Bir dost selamında bile vefayı sorduk. 

   

 Her kalbin içinde bir insan aradık, içinde sevgi bulamadık.Yoksa kalplerimizde yalnız kalan bizlermiydik...        

FULİN

Sözlerim Yetmiyor

SÖZLERİM YETMİYOR

      Buz dağının ortasında yanan bir ateş. Erimeyen ve sönmeyen. Hüznümün hikayesi kahreden. Çaresizlik beni bitiren. Kalbimdeki acı, beynimdeki çığlık. Savaşıyorum.Sözlerim yetmiyor. Hayallerim yarım. Yüreğim mutluluğa adanmaktan yorulmuş. Kalbim tüm içtenliği ile hazır konuşmaya. Keşkelerle pişmanlıklarla yürüyebilmek. Buğulu yalnızlığımızı bakan gözlerle, söylenen sözlerle anlatabilmek. 

FULİN

Bitmesin

BİTMESİN

      Sevinçlerimiz tükenmesin, gözümüzdeki ışık sönmesin. Hayat sadece başlangıcı yaşamak olmasın. Sevdiklerimizle geçireceğimiz güzel günlerimiz olsun. Yaşadıklarımız bizi yıldırmasın. Şükretmeyi bilelim. Sabretmeyi bilelim. Sadece iyi olan şeyleri dileyelim. Sevinçlerimizin bitmesine izin vermeyelim. Hayatın daha başındayız. Tükenmeyelim.

FULİN

Aşk Candan Ötedir

AŞK CANDAN ÖTEDİR

       Karanlık bir gecede, yolculuk yapan bir geminin kaptanı gibiyiz. Sadece karşımızdaki ışığı fark ederiz. Rotamızı değiştiremeyiz. İnatçıyız. Deniz fenerine dalar gözlerimiz bazen.
       İnsanın sevdiğini görüp aşkı hatırlaması. Aşkla yeniden tanışıp sevdiğini unutması. Ne acıdır. Bazen aşkı fısıldarız bütün dünyaya. Kendimizi kaybederiz. Başkaları hep eksik kalır. Sözlerimiz ağlar. Gözyaşlarımızın arkasında sessizce her şeyi gören bir görmeyen oluruz. Sevme nedenimiz sadece her şeye rağmen, aşka inanmak olur. Yüz unutulur, kalp asla unutulmaz. Aşk candan ötedir...

FULİN 

Kar Taneleri

KAR TANELERİ

        Bazen suskunluğumuza sığdırabilecek sözlerimiz tükeniyor. İnsanlar birbirinin doğrusu oluyor, bazende yarım kalıyor. Yalnızlıklarımızı silecek yalnızlıklar buluyoruz. Ve acılarımız cimri mutluluklarla büyüyor. Sonrada yağmur damlalarından mutluluk biriktiriyoruz. Kendimizi durdursak da acımızı durduramıyoruz. 

   Yürüdüğümüz, eskittiğimiz yollar nerede. Şimdi nereden başladığını hatırlamadığım bir hikayeyi sona erdirip, avuçlarımdaki kar tanelerini eritiyorum...   

FULİN

Az Çoktan Fazladır

AZ ÇOKTAN FAZLADIR (Barış Özcan)